Jesu li 8.372 žrtve genocida u Srebrenici na korak bliže smiraju?
Na današnjem zasijedanju Generalne skupštine UN vodi se rasprava o Rezoluciji o 11. julu kao Međunarodnom danu sjećanja na genocid u Srebrenici.
Koliko se Srbija boji usvajanja ove Rezolucije, govori i to da se skupštini se lično obratio Srbijanski predsjednik Aleksandar Vučić optužujući “velike i moćne” da monopolizuju pravo na optuživanje onih koje oni žele da optuže, i po ko zna koji put izigravajući nacionalnog heroja i žrtve.
Rezoluciju je nazvao “ispolitiziranom”, i u svom govoru se posebno okomio na Njemačku, pominjući holokaust, zaboravljajući da je Njemačka, za razliku od Srbije, priznala krivicu i isplatila ogromne reparacije žrtvama holokausta.
Zatim je očajnički pokušao sve Srbe svrstati u antifašiste, ističući broj žrtava Srba u 2. Svjetskom ratu.
Zaprijetio je da nema pomirenja u regiji bez obzira na Rezoluciju, te da rezolucija “nikog neće ujediniti”, da će u BiH “produbiti podjele”, i “ubrzati razdvajanje”, i na kraju “otvoriti Pandorinu kutiju” na Balkanu.
Po običaju je, po ko zna koji put ponovo pokušao da Srbiju prikaže kao žrtvu pominjući je kao “malu zemlju”, koja je ipak, i tako “mala”, napala čak 4 države u 4 rata koje je sve i jedan izgubila
Njegov bezobrazluk ide dotle da pominje “ubijenu djecu u Kragujevcu” ZNAJUĆI da je Kraljeva vojska u Otadžbini, zajedno sa Nijemcima, sakupljala Krsgujevčane kako bi bili strijeljani.
