Istaknuti alim i predani službenik Islamske zajednice, hafiz Ismet-ef. Spahić, ostavio je neizbrisiv trag u afirmaciji vjerskih vrijednosti i učenju hifza u Bosni i Hercegovini
Hafiz Ismet-ef. Spahić, bivši zamjenik reisul-uleme, dugogodišnji profesor Gazi Husrev-begove medrese i hatib Gazi Husrev-begove džamije u Sarajevu, preselio je sinoć na ahiret u 84. godini života. Bio je istaknuti alim koji je cijeli život posvetio predanom hizmetu Islamskoj zajednici i svom narodu, zbog čega je dobio brojna priznanja, među kojima i “Plaketu Grada Sarajeva” za svoj doprinos afirmaciji vjerskih vrijednosti i učenju hifza.
Hafiz Ismet-ef. Spahić rođen je 1940. godine u Puhovcu kod Zenice. Gazi Husrev-begovu medresu završio je 1959. godine u Sarajevu, nakon čega je stekao obrazovanje iz ekonomije, završivši prvi stepen u Zagrebu 1968. godine, a studij je nastavio u Beogradu.
Svoju imamsku dužnost započeo je 1962. godine u Visokom, a od 1965. do 1978. bio je glavni imam Odbora Islamske zajednice Visoko. Od 1978. godine radio je kao profesor kiraeta u Gazi Husrev-begovoj medresi, a časnu titulu hafiza stekao je 1980. godine. Na funkciju imama i hatiba Gazi Husrev-begove džamije imenovan je 1985. godine.
Hafiz Spahić je 1993. godine izabran za zamjenika reisul-uleme i tu funkciju obavljao sve do penzionisanja 2012. godine. Bio je i vršilac dužnosti direktora Gazi Husrev-begove medrese od 1998. godine te do smrti predsjednik Komisije za hifz Rijaseta Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini.
Pored predanog rada u Islamskoj zajednici, hafiz Spahić bio je aktivan i u pisanju tekstova vjerskog sadržaja, koji su objavljivani u IIN Preporod i drugim glasilima Islamske zajednice. Autor je knjige hutbi, objavljene u izdanju El-Kalema, ostavljajući tako pisani trag svoje duhovne misije i učenja.
Tokom odbrambeno-oslobodilačkog rata 1992-1995, bio je poznat po oštrim ali pravednim govorima i hutbama u kojima je od boraca Arnije BiH zahtijevao da prije svega budu ljudi a onda ratnici, i da se pridržavaju uputa poslanika Muhameda s.a.v.s. u postupanju prema nedužnima i nenaoružanima, što je u neku ruku preteča Ženevske konvencije.
