Pedesetih i šezdesetih godina prošlog vijeka, u Jugoslaviji je podstican i promovisan uzgoj konoplje
Jedan hektar konoplje proizvodi 25 % više kiseonika od jednog hektara šume i garantuje opskrbu celulozom koja je otprilike duplo veća.
Jedan hektar konoplje raste u roku od 6 mjeseci, dok šuma raste decenijama prije nego što se bere.
Praveći papir od konoplje, mogli bismo svake godine spasiti milione hektara šume.
Konoplja se može koristiti u proizvodnji tekstila, građevinarstvu, pa čak i kao biogorivo.
Promocija uzgoja industrijske konoplje u Jugoslaviji bila je posebno intenzivna poslije Drugog svjetskog rata, tokom 1950-ih i 1960-ih godina. Tokom ovog perioda, Jugoslavija je težila industrijalizaciji i modernizaciji poljoprivrede, a konoplja je bila prepoznata kao važan resurs zbog svoje široke primjene u tekstilnoj industriji, izradi užadi, papira i drugih proizvoda.
Nakon rata, država je podsticala poljoprivrednike da se bave uzgojem konoplje putem subvencija, edukativnih programa i istraživačkih projekata. Ove mjere su bile dio šireg napora za obnavljanje i razvoj poljoprivrede i industrije, koje su bile ključne za ekonomski oporavak i napredak zemlje.
Međutim, sa vremenom, upotreba sintetičkih vlakana i promjene u poljoprivrednim praksama doveli su do smanjenja uzgoja konoplje. Krajem 20. vijeka, uzgoj konoplje je značajno opao, iako je ponovo doživio porast interesa u novije vrijeme zbog ponovnog otkrivanja njenih ekoloških i industrijskih prednosti.
