Tokom opsade Sarajeva ubijeno je 11.541 ljudi, među njima 1.601 dijete, a oko 50.000 ljudi je lakše i teže ranjeno
Opsada Sarajeva, počevši 5. aprila 1992. i trajala sve do 29. februara 1996., bila je jedna od najdužih blokada u modernoj ratnoj historiji, poznata kao “Sarajevska opsada”. Tokom ovog perioda, aerodrom u Sarajevu postao je ključni “zračni most” za dostavu humanitarne pomoći i evakuaciju ranjenih civila, primajući u prosjeku 20-25 aviona dnevno donoseći desetine tona hrane i lijekova.
Tokom opsade Sarajeva, 90% pomoći je dolazilo vazdušnim putem, dok je grad svakodnevno trpio prosječno 329 granata. Rekordni dan je bio 22. jula 1993. kada je ispaljeno čak 3777 granata na grad, nanoseći ogromnu štetu civilnim, kulturnim i vjerskim objektima. Ljudi su ubijani, a objekti rušeni, uključujući i bolnice. Brda oko Sarajeva bila su stecište 120 minobacača i 250 tenkova JNA, kasnije preuzetih od strane vojske Republike Srpske, s ciljem mučenja i demoralizacije stanovništva. Ukupno je tokom opsada, na Sarajevo palo oko 490.000 granata raznih kalibara, ili oko 50.000 tona.
Pored mnogih drugih zločina, jedan od najstrašnijih primjera bio je masakr na tržnici Markale u februaru 1994., kada su granate sa četničkih položaja pogodile mnoštvo ljudi, odnoseći 68 života.
Suada Dilberović i Olga Sučić bile su prve civilne žrtve opsade Sarajeva. Ubijene su 5. aprila na Varbanjskom mostu, nedaleko od zgrade tadašnjeg Parlamenta Bosne i Hercegovine, tokom mirnih demonstracija gdje su građani Sarajeva zahtijevali da agresorske snage uklone barikade i povuku se.
Sarajevo je branilo 25.000-70.000 slabo naoruđanih patriota Armije BiH i HVO, a oko Sarajeva je bilo 13.000-18.000 srpskih vojnika iz BiH, Srbije i Crne Gore, uz dobrovoljce iz Rusije, Ukrajine, Rumunije i drugih pravoslavnih zemalja, koji su u obruču, dugom 62 kilometra, na okolnim brdima bili pojačani sa 1.600 topova i minobacača, 100 tenkova, 180 oklopnih transportera, više od 500 protivavionskih mitraljeza i protivavionskih topova i još 150 oruđa većih kalibara.
